مقدمه:
شاید از همان اولین باری که اولین پیپ در میان لب های اولین پیپ کش قرار گرفته ، این سوال مطرح شده است که چگونه می توان اسموکی لذت بخش بدون گزش زبان و تجربه های ناخوشایند داشت .
شاید مهمترین دلیلی که بسیاری از پیپ کش های تازه کار بعد از چند بار سعی و تلاش ناموفق ، پیپ کشیدن را رها کرده اند ، حس ناخوشایند گزش زبان باشد و احتمالا به این باور رسیده اند که طرفداران پیپ و توتون شاید افرادی خود آزار هستند که از حس ناخوشایند گزش زبان ، لذت می برند .
اما باید گفت که گزش زبان به هیچ وجه حس طبیعی و نرمال در فرآیند پیپ کشیدن نیست .
متاسفانه بعصی از افراد تازه وارد به دنیای پیپ به درستی آموزش ندیده اند و با اطلاعات و دانش کافی قدم به این دنیا نمی گذارند و همین غفلت و کوتاهی یکی از مهمترین دلایل کنار گذاشتن پیپ کشیدن توسط اینگونه افراد است حتی قبل از اینکه دیواره پیپ آنها لایه کربنی به خود بگیرد .
پیپ کشیدن هنری برگرفته از مهارت های لازم برای این کار است و بهره بردن از این مهارت ممکن نخواهد بود جز با تمرین و تکرار و تبحر پیدا کردن در آنها و خوشبختانه این کار از هر کسی بر می آید و امکان انجام آن برای تمام افراد مشتاق وجود دارد .
گزش زبان عموما به یکی از دلایل زیر است :
پیپ که به خوبی آب بندی نشده باشد .
بارگذاری نامناسب توتون در داخل پیپ .
استفاده از توتونی که میزان رطوبت مناسبی نداشته باشد .
این مشکل در بین کسانی که سیگارت مصرف می کرده اند و بنا به دلایلی قصد ترک آن و انتخاب پیپ را دارند ، بسیار رایج است .
توجه داشته باشید که پیپ کشیدن با کشیدن سیگارت بسیار متفاوت است . شاید مشکل ترین مرحله برای اینگونه افراد ترک سیگارت نباشد بلکه آماده سازی پیپ جهت کشیدن و صرف وقت و زمان و صبر و حوصله است که این افراد با آن بیگانه و نا آشنا هستند .
اولین قانون این است که دود حاصل از سوختن توتون را نباید در ریه ها فرو داد چرا که برای دریافت طعم و مزه توتون باید آن را در داخل دهان احساس کرد همانند مزه کردن یک نوشیدنی گوارا و یا یک دسر خوشمزه و لذیذ .
توجه به این نکته ضروری است که دود پیپ بسیار خالص و گیرا تر از دود هر سیگارتی است که تا بحال تولید شده است پس فرو دادن آن در شش ها تجربه ای خوشایند را برای شما به دنبال نخواهد داشت و یکی از دلایلی که پیپ آسیب و صدمه کمتری نسبت به مصرف سیگارت بر روی سلامتی افراد دارد همین عامل است چرا که با وارد نشدن به داخل شش ها بطور مستقیم به جریان خون راه پیدا نمیکند و در نتیجه آسیب کمتری به سلامت شما وارد می کند .
علاوه بر مزیت پیپ و توتون درباره سلامتی انسان نسبت به سیگارت ، موضوع دیگر این است که مصرف پیپ از لحاظ اقتصادی نیز به نفع شماست چرا که بجای کشیدن چندین نخ سیگارت در مدت زمانی کوتاه و اجبار برای خریدن پاکتی دیگر ، شما می توانید یک قوطی پنجاه گرمی توتون پیپ را انتخاب کرده و با هر بار ، بارگذاری پیپ خود بطور متوسط تا یک ساعت از کشیدن آن لذت ببرید .
توجه داشته باشید که مدت کشیدن توتون در پیپ همانند لذت یک نوشیدنی گوارا و دلچسب است ، دود قوی و غلیظ آن را وارد دهان خود می کنید ، طعم آن را حس کرده و سپس بصورت توده ای از ابری سفید و خاکستری ان را بیرون داده و محو تماشای منظره زیبای آن در بالای سر خود خواهید شد .
نکته دیگر در مورد توتون پیپ این است که شما قادر به درک و دریافت رایحه ای که از سوختن توتون در پیپ شما در محیط اطراف پراکنده می شود همانند افرادی که در اطراف شما هستند و آن رایحه را حس می کنند ، نخواهید بود .
درک و دریافت شما از رایحه توتون مصرفی با درک و دریافت اطرافیان شما کاملا متفاوت خواهد بود .
توجه به این نکته ضروری است که زیاده روی در مصرف توتون می تواند لذت آن را به عذاب تبدیل کند .
میزان مصرف توتون هر فرد با فرد دیگر متفاوت است و حتی در یک فرد مشخص نیز این میزان می تواند متغیر و متفاوت باشد .
بسته به شرایط محیطی و روحی یک فرد شاید میزان توتون مصرفی شخص متغیر باشد . بعنوان مثال معمولا افراد در شرایطی که تحت فشار و استرس هستند میزان توتون بیشتری نسبت به زمان هایی که در آرامش هستند ، مصرف می کنند و یا حتی شرایط محیطی نیز می تواند تاثیر گذار باشد به میزان توتون مصرفی و یا حتی عادات اسموک شما ، بعنوان مثال فردی که بطور عادی در هنگام غروب و یا شامگاه پیپ می کشد در شرایط مختلف فرضا در تعطیلات و یا جمع دوستان بر خلاف عادت همیشگی خود صبحگاه نیز اقدام به کشیدن پیپ می کند ولی گاهی بوی پیپ فرد دیگر و یا دیدن پیپ کشیدن دیگران شما را وسوسه میکند که برخلاف عادات اسموک خود و در زمانی خارج از معمول ، اقدام به پیپ کشیدن کنید .
تفاوت شما با افرادی که سیگارت مصرف میکنند این است که پیپ کش ها ، کشیدن پیپ را بعنوان نوعی تفریح و سرگرمی می بینند ، در صورتی که افرادی که سیگارت مصرف می کنند دچار نوعی عادت شده اند که طبق مثل معروف :
ترک عادت موجب مرض است .
توجه داشته باشید که مدت زمان پیپ کشیدن به عوامل بسیاری بستگی دارد .
مثلا به :
-خرید توتون پیپ
-میزان رطوبت توتون
-خرید پیپ
-فرم بیرونی پیپ
-فرم داخل آتشگاه پیپ
-فرم استم
-طراحی کلی پیپ و سیستم استفاده شده در آن
-متریال استفاده شده در ساخت پیپ که در تمام اجزا پیپ میتواند استفاده شده باشد
-شرایط فرد مصرف کننده
-چه روحی و چه فیزیکی
-شرایط آب و هوایی منطقه
-ارتفاع از سطح دریا
-نوع توتون مصرفی که خود دنیایی دارد
-انتخاب درست توتون با فرم و شیپ پیپ
-استایل و عادات اسموک فرد مصرف کننده
-نحوه پر کردن توتون پیپ.
هنر پیپ کشیدن با پرکردن آن شروع می شود ، مرحله ای که شاید آسان به نظر برسد اما یکی از مراحل مهم و اساسی در پیپ کشیدن می باشد که اگر درست انجام شود نه تنها می تواند شما را از گزش زبان در حین اسموک در امان نگاه دارد بلکه می تواند باعث گردد که پیپ شما بیشتر روشن بماند و نیاز به تعداد دفعات کمتری جهت روشن کردن مجدد پیپ خود ، داشته باشید و در نتیجه لذت بیشتری از اسموک خود خواهید برد .
از زمانی که پیپ کش ها متوجه این نکته شدند که در حین اسموک پیپ در دهان همزمان امکان نوشتن مطلب نیز وجود دارد شروع به ابداع راه کار ها ، تکنیک ها و ترفند های مختلف درباره پرکردن و بارگذاری توتون در داخل آتشگاه پیپ کرده اند .
با بررسی این تکنیک ها گاهی به این نتیجه می رسید که برخی از آنها را افرادی نوشته اند که اصلا پیپ کش نبوده اند و یا برخی از این تکنیک ها فقط به درد بعضی توتون های خاص می خورد و در مورد آنها کارایی دادند .
روشهای زیادی برای بارگذاری توتون وجود دارد . سعی کنید همه روشها را تمرین کرده و بخوبی فراگیرید و برای پیپ ها و توتون های مختلف امتحان کنید و دریابید هر روش مناسب چه شکلی از آتشگاه و چه توتونی میباشد .
اساسی ترین نکته در بارگذاری توتون آن است که نیمه پایینی آتشگاه با فشار و تراکم کم و نیمه بالایی آن فشرده تر و متراکم تر پر شود . با دانستن این نکته میتوانید روشها را باهم ترکیب کرده و حتی روش خاصی را برای خود ابداع کنید .
هنگامی که پیپ را پرکردید ، پیش از روشن کردن چند پک به پیپ بزنید ، اگر هوا بخوبی جریان پیدا نکرد بیش از حد توتون را فشرده کرده اید و باید پیپ را خالی کرده و دوباره پر کنید . بطور معمول میزان جریان هوای عبوری باید مشابه زمانی باشد که بوسیله نی یک نوشیدنی میل میکنید .
زمانی که پیپ را پر و روشن کردید ، اگر توتون را به اندازه کافی فشرده ، پر نکرده اید خیلی راحت میتوان کمی فشرده اش کرد در حالیکه اگر توتون را بیش از حد فشرده کنید براحتی نمیتوان فشردگی آن را کم کرد .
روش انباشته کردن :
Stuff and Puff Method
ین روش بیشتر توسط پیپ کشهای قدیمی و با تجربه استفاده میشود . پس از سالها تجربه ، پیپ را داخل پاکت یا قوطی توتون فرو برده و با انگشت مقدار مناسبی از توتون را داخل آتشگاه انباشته میکنند و تخمین میزنند که چه مقدار فشار نیاز است تا هوا بتواند بخوبی از میان توتونها جریان پیدا کند .
پرکردن پیپ با این روش در یک مرحله انجام میشود و پیپ آماده روشن شدن است .

روش سه مرحله ای :
Three Step Method
همانگونه که از نامش پیداست در 3 مرحله انجام میشود نکته اصلی در این روش برداشتن مقدار مناسب توتون در هر مرحله است .
در مرحله اول بسته توتون باید بسیار کوچک باشد و با فشار بسیار کم کف آتشگاه ریخته و پرشود .
در مرحله دوم بسته توتون کمی بزرگتر ار مرحله اول میباشد و با فشار بیشتری نسبت به قبل توتون را داخل آتشگاه پر کرده تا نیمی از گنجایش آن پر شود .
در مرحله سوم نیز بسته توتون را برداشته و با فشار بیشتری داخل آتشگاه پر میکنید تا سطح توتون چند میلیمتر از سطح دهانه آتشگاه پایین تر قرار گیرد .
نکته : مقدار فشار مورد استفاده برای هر مرحله بدین گونه است : مرحله اول با فشاری به اندازه زور یک کودک ، مرحله دوم به اندازه زور یک زن و در مرحله سوم به اندازه زور یک مرد .

روش دو مرحله ای :
Two Step Method
مشابه روش 3 مرحله ای است با این تفاوت که از مرحله دوم شروع میکنی .

روش بسته هوایی :
Air Pocket Method
این روش توسط فردی بنام فرد هانا در مقاله ای در سال 2007 معرفی شده است .
در این روش قسمت انتهای آتشگاه خالی گذاشته میشود تا بسته هوایی در این قسمت تشکیل شود .
با سه انگشت شست ، اشاره و میانی بسته بزرگی از توتون را برداشته و بین انگشتان فشرده میکنیم .
این بسته توتون باید در نیمه بالایی آتشگاه پر شود و نیمه پایینی خالی گذاشته شود .
بسته توتون را با کمی فشار وارد آتشگاه کرده و همزمان آن را بپیچانید تا بخوبی در نیمه بالایی آتشگاه قرار گیرد تا حدی که کمی از سطح دهانه پیپ پایین تر باشد .
ته آتشگاه باید خالی از توتون باشد .
مراقب باشید که مرکز توتون را فشار ندهید تا توتون بیش از حد فرو نرود و بسته هوای کف آتشگاه را پر نکند .
برای روشن کردن پیپ در این روش ، شعله را روی مرکز توتون بگیرید و پیپ را روشن کنید در این صورت توتون به سمت کناره ها و دیواره آتشگاه خواهد سوخت .
در هنگام کشیدن پیپ ، زمانی که میخواهید سطح توتون را بکوبید فقط سعی کنید کناره های آن را بکوبید ، مرکز توتون را نکوبید تا به کف آتشگاه نچسبد و بسته هوا را پر نکند .
روش فرانک :
Frank Method
این روش توسط آکیم فرانک ابداع شده است .
در این روش ابتدا مقدار کمی توتون را با فشار بسیار کم داخل آتشگاه میریزیم .
سپس با 3 انگشت شست ، اشاره و میانی بسته متوسطی از توتون را برداشته بین انگشتان فشرده میکنیم و با روش خاصی درون آتشگاه پر میکنیم .
توضیح این روش پیچیده است پس پیشنهاد میشود به ویدئوی مربوطه که توسط خود آقای فرانک توضیح داده شده رجوع کنید .
روش ترکیبی :
Hybrid Method
این روش ترکیبی از روش بسته هوا و روش فرانک میباشد .
بدون انجام دادن قسمت اول روش فرانک ، مشابه روش بسته هوا ، نیمه پایینی آتشگاه را خالی میگذاریم .
با سه انگشت انگشت شست ، اشاره و میانی بسته بزرگی از توتون را برداشته و بین انگشتان فشرده میکنیم و با روشی که در مرحله دوم روش فرانک انجام دادید ، توتون را درون آتشگاه پر میکینم .
و اما تکنیکی که در اینجا قصد داریم برای شما دوستان شرح دهیم تکنیکی است که در مورد پیپ ها و توتون های مختلف در طی سالیان دراز جواب داده و کارایی داشته .
و بسیاری از فروشندگان پیپ و توتون آن را به مشتریان خود مخصوصا تازه کارها ارائه میکنند چون می دانند که اگر مشتری از پیپ کشیدن خود لذت کافی را ببرد سود آن برای خود فروشنده خواهد بود و به عبارتی :
یک پیپ کش شاد و راضی از اسموک خود ، یک مشتری خوب نیز خواهد بود .
در ابتدا پیپ خود را بررسی کنید از جهت نبودن تکه های توتون از اسموک قبلی شما و یا خاکستر باقی مانده در داخل آتشگاه ، همچنین از لحاظ نبودن توتون و یا هر شئ خارجی در مسیر هوایی از انتهای سوراخ هوایی کف آتشگاه در مسیر شنک تا داخل استم و قسمت دهانی که مانع از جریان مناسب و طبیعی هوا گردد .
نکته دوم آب بندی مناسب داخل آتشگاه به جهت داشتن اسموکی خنک تر همچنین درک بهتر طعم توتون و جلوگیری از آسیب رسیدن به بدنه پیپ .
پس در هنگام استفاده از پیپ های نو در دفعات ابتدایی بسیار ملایم و آرام پیپ بکشید تا اینکه کربن لازم بر روی دیواره داخلی آتشگاه تشکیل گردد که این کار معمولا بین پنج تا ده دفعه استفاده از پیپ زمان می برد .
استفاده از یک پیپ نو مانند آشنایی با یک دوست جدید است که با گذشت زمان شروع به شناخت از او می کنید .
بارگذاری اولیه پیپ ، تمپ کردن و شعله گرفتن برای اولین بار بر روی توتون و اسموک دود حاصل از سوختن برگ های توتون و احساس اینکه برای اولین بار دود از مسیر هوایی پیپ و از داخل استم عبور کرده و وارد دهان شما می شود ، همگی مانند یک ماجراجویی شگفت انگیز خواهد بود که باید از لحظه به لحظه آن لذت کافی را ببرید .
برای بردن لذت کافی و مناسب از اسموک خود و همچنین مراقبت از آسیب نرساندن به پیپ خود ، سعی کنید ، آب بندی اولیه پیپ خود را جدی بگیرید .
آب بندی اولیه پیپ و یا به اصطلاح :
Break-in
در مورد پیپ های نو امری است که باعث بحث های مفصل بر سر علل و چگونگی این موضوع شده .
اولین موضوع که باید توجه داشت چگونگی بارگذاری توتون برای شروع استفاده از پیپ میباشد .برای سالها پیشنهاد میشد که در ابتدا به اندازه نصف گنجایش آتشگاه پیپ توتون بارگذاری شود
و سپس به مرور زمان حجم توتون را افزایش داده تا به ظرفیت کامل آتشگاه برسیم ! با این باور که به این طریق میتوان لایه کربنی یا همان کیک لازم را بر روی دیواره داخلی آتشگاه از پایین به بالا بطور یکنواخت ایجاد کرد .دو مشکل وجود دارد :اول اینکه اگر لایه کربنی از پایین اتشگاه تشکیل شود و تا سوراخ هوای کف آتشگاه ادامه پیدا کند امکان بسته شدن سوراخ هوا به مرور زمان وجود دارد و بعد از مدتی نیاز به باز کردن مسیر هوا ضروری به نظر میرسد .دوم اینکه درصد خیلی کمی از پایپرها معمولا تمام توتون را تا انتها مصرف میکنند و درصد کمتری نیز بدون ایجاد رطوبت و شیره این کار را انجام میدهند ! پس میبینیم که نیاز به تشکیل لایه کربنی تا پایین آتشگاه پیپ ضروری نیست .موضوع دوم آب بندی اولیه آتشگاه پیپ بوسیله آب قند و یا عسل و یا .... برای ایجاد چسبندگی جهت تشکیل لایه کربنی است !این روش توصیه نمیشود !!!به دلیل اینکه هر عامل خارجی جهت تسریع روند تشکیل لایه کربنی باعث بوجود آمدن لایه کربنی ترد و شکننده و ناپایدار میگردد و در هنگام ریمر و یا تمیز کردن آتشگاه امکان کنده شده قطعاتی از این لایه ترد و شکننده و بی محافظ ماندن بدنه اتشگاه در محل لایه کربنی از بین رفته ، وجود دارد و در نتیجه امکان سوراخ شدن و از بین رفتن دیواره اتشگاه از داخل بر اثر حرارت بوجود میاید .
در موردد پیپ های میرشام توجه داشته باشید که از همان اول بصورت نرمال و معمولی مورد استفاده قرار گیرند و بعد از هر بار مصرف آتشگاه تمیز شود و به هیچ وجه نباید در داخل ابن نوع پیپ ها لایه کربنی ایجاد گردد .ریمر و تمیز کردن اتشگاه پیپ به منظور جلوگیری از ضخیم شدن بیش از اندازه لایه کربنی که باعث ایجاد ترک در دیواره پیپ میشود ، در فاصله های زمانی مناسب ضروری است .
اهمیت این مطلب به قدری است که دهه چهل میلادی فروشگاه پیپ و توتون :
Astleys
این امکان را به خریداران خود داده بود که در صورت نیاز پیپ نو خود را در اختیار فروشگاه قرار دهند تا ظرف مدت سه روز با استفاده از توتون مورد علاقه مشتری ، پیپ آنها را آب بندی کنند و به آنها تحویل دهند .
در حقیقت آب بندی پیپ باعث محکمتر شدن پیپ شما شده و کمتر گرم می شود.
چرا باید حتما پیپ را آب بندی کنیم ؟
1- کربن روی دیواره ها در نقش عایق حرار تی چوب را از آتش محافظت میکند و نبودن آن چوب را نسبت به حرارت بالا آسیب پذیر می کند.
2- کربن روی دیواره ها بعضی مواد نامطلوب حاصل از سوخت توتون را جذب میکند و از دود جدا میکند.
3- کربن وی دیواره ها حرارت را دون پیپ نگه میدارد و از سرد شدن و خاموش شدن توتون جلوگیری میکند.
چطور این لایه را ایجاد کنیم؟
روش اول آب بندی پیپ :
پیپ های چوبی یا هنگام خرید داخل آتشگاه آن را آغشته به کربن کرده اند و یا آغشته نیست. لذا در هر دوحالت مقداری آب در لیوان کوچکی (به اندازه لیوان قهوه ترک) ریخته و درون آن چند عدد حبه قند بریزید (4 عدد کفایت می کند) و قند را داخل آب حل کنید. سپس انگشت خود را به محلول آب قند آغشته نموده و داخل آتشگاه پیپ را خیس کنید و پس از گذشت 10 دقیقه این کار را تکرار کنید. بعد از خشک شدن، پیپ شما آماده استفاده است. البته از عسل هم برای آب بندی پیپ استفاده می شود. توجه داشته باشید عسل یک بار آغشته شده و مقدار آن هم بسیار کم باشد. در ضمن در صورتیکه این کار را قبل از استفاده از پیپ انجام نداده اید دیگر انجام ندهید چون این کار فقط یک بار و فقط برای بار اول در عمر هر پیپ قابل انجام است
روش دوم آب بندی پیپ :
چهار تا پنج بار اول پیپ را تا یک چهارم ظرفیت آن پر کنید و کامل بکشید، مراقب باشید که داغ نشود چا که در این مرحله به دلیل نداشتن کربن نسبت به حرارت آسیب پذیر است، لذا به آرامی آن را بکشید.سپس چهار تا پنج بار پیپ را تا نیمه پر کرده به آرامی و کامل بکشید، بعد از آن نیز چندین با پیپ را کامل پر کنید و بکشید.
پس از تمام شدن توتون در هر دفعه بگذارید پیپ سرد شود سپس به دقت و بدون لمس دیواره ها توتون سوخته را خالی کنید، اگر توتونی به دیواره چسبیده بود آن را رها کنید زیرا تلاش زیاد برای تخلیه پیپ و تماس با دیواره ها کربنی که ایجاد کرده اید را جدا می کند.
روش های سریعتری نیز برای ایجاد کربن وجود دارند، یک روش آن است که تا دو سه بار اول محلولی 50 درصدی از آب و عسل را با انگشت به صورت لایه نازکی به دیواره های پیپ بمالید و بگذارید خشک شود، سپس آن را پر کنید و بکشید.
بعضی از سازنده ها یک لایه کربن نازک داخل پیپ ایجاد میکنند که کار آب بندی را سریعتر میکند، دقت کنید که این لایه بسیار نازک است و فقط برای تسریع آب بندی میباشد و قطر آن برای محافظت از پیپ در برابر حرارت زیاد کافی نیست.
پس مرحله آب بندی اولیه را در مورد پیپ های برایری جدی بگیرید و با صبر و حوصله آن را انجام دهید ، البته برخی از سازندگان پیپ های خود را با لایه نازکی از کربن در داخل آتشگاه ارائه می دهند با این حال بازهم دفعات اولیه اسموک پیپ باید بسیار آرام و ملایم باشد تا آب بندی و لایه کربنی لازم بر روی دیواره آتشگاه تشکیل شود .
توجه داشته باشید که این آب بندی در مورد پیپ های مرشام ، سفالی و کورنوکاب نیاز نیست و تشکیل لایه کربنی فقط در مورد پیپ های برایری کاربرد دارد .
توجه به این نکته نیز ضروری است که ضخامت این لایه کربن نباید بیش از یک شانزدهم اینچ یا چیزی در حدود یک و نیم میلیمتر باشد چون ضخامت بیش از این اندازه نیز ، خود باعث آسیب رسیدن به بدنه پیپ و کیفیت اسموک آن می شود .
هرچه ضخامت این لایه بیشتر شود ظرفیت آتشگاه پیپ نیز کمتر می شود . در چنین حالتی براحتی می توانید با مراجعه به یک مرکز معتبر جهت سرویس پیپ خود اقدام کنید ‌. توصیه می شود که هرگز به جهت از بین بردن و تراشیدن لایه کربن داخل آتشگاه از چاقو و یا هر شئ نوک تیز دیگری استفاده نکنید چراکه باعث آسیب رساندن به بدنه پیپ و ایجاد خراش بر روی آن شده ک? به مرور زمان این خراش های کوچک تبدیل به ترک و در بدترین حالت شکاف بر روی بدنه پیپ می گردند ، پس ترجیحا از ابزارهای موجود جهت این کار و سپردن پیپ به متخصص ، استفاده کنید .
بعد از اطمینان پیدا کردن از تمیز بودن پیپ نوبت به بارگذاری توتون داخل آتشگاه پیپ می رسد ، در اینجا بطور کلی توتون ها را به دو دسته توتون با برش پلاگ و یا فشرده و توتون هایی با برش رشته ای و خرد شده تقسیم میکنیم ، در هر دو حالت ابتدا باید توتون را بر روی سطحی پخش کنید و بررسی کنید که تکه ای ناخالص در آن وجود نداشته باشد چرا که شاید باعث انسداد مسیر هوایی و مانع از سوختن مناسب توتون گردد .
دقت کنید که قبل از بارگذاری توتون ، حتما هوادهی لازم را انجام داده ، توتون را روی سطحی تمیز و صاف ریخته با انگشتان خود آن را از هم جدا کنید و بررسی کنید تا تکه های ناخالصی و یا بهم چسبیده که باعث انسداد مسیر هوایی می شوند ، باقی نماند ، فارغ از اینکه برش و نوع توتون شما چه باشد حتما این مرحله را انجام دهید .
روند کار در فرآیند بارگذاری پیشنهادی به این شکل است که باید در مرحله انجام گیرد تا بارگذاری بطور مناسب و کامل جهت داشتن اسموکی استاندارد ، انجام گیرد .
در مرحله اول با سه انگشت خود مقداری توتون برداشته و از بالا به داخل آتشگاه بریزید ، بگذارید نیروی جاذبه کار خود را انحام دهد تا وقتی که آتشگاه از حجم توتونی که کاملا پوک و تنک است پر شود .
حال با نوک انگشتان خود از بیرون به بدنه آتشگاه ضربه های آرامی بزنید تا توتون داخل آن جابجا شده و سطح آن پایین رود و سپس با استفاده از تمپر‌ پیپ توتون داخل آتشگاه را فشرده کرده تا سطح آن به یک سوم پایین آتشگاه برسد ، توجه داشته باشید که فشرده سازی باید طوری انجام شودد که حالت فنری و ارتجاعی حجم توتون داخل آتشگاه هنگامی که روی سطح آن به آرامی فشار وارد میکنید ، حفظ شود .
مرحله دوم نیز تکرار مرحله قبلی است و این بار فشرده سازی را تا جایی انجام میدهیم که سطح توتون به یک سوم بالایی آتشگاه برسد و در مرحله آخر که مرحله سوم این فرآیند است بار دیگر همان دستورالعمل قبلی را تکرار میکنیم و این بار فشرده سازی تا جایی انجام می شود که سطح توتون با لبه آتشگاه همسطح شود با حفظ حالت ارتجاعی و فنری حجم توتون در هنگام وارد کردن فشار بر روی آن .
توجه داشته باشید که بارگذاری توتون نیاز به تکرار و تمرین دارد پس اگر متوجه بیش از حد فشرده شدن توتون داخل آتشگاه شدید و عبور هوا در حین اسموک سخت بود ، تمام توتون بارگذاری شده را خالی کنید و مراحل را از ابتدا تکرار کنید .
دقت کنید که همواره جهت بارگذاری از توتونی با میزان رطوبت مناسب استفاده کنید ، چراکه توتون خشک باعث سریع و داغ سوختن می شود که خود منجر به ایجاد گزش زبان و از بین رفتن کیفیت اسموک شما ، خواهد شد .
در حین مراحل بارگذاری توتون بد نیست که هر از چندگاهی اسموکی داشته باشید تا مطمئن شوید توتون زیاد فشرده نشده و با مسیر هوایی توسط تکه های کوچک توتون ، مسدود نشده باشد .
پس برای رسیدن به بارگذاری مناسب تکرار و تمرین لازمه کار است .

روشهای بارگذاری توتون های فشرده :
منظور از توتونهای فشرده همان برشهای : کرلی ، فلیک ، بروکن فلیک ، روپ و پلاگ میباشد .
همانطور که قبلا در مورد برشهای گوناگون توتون توضیح داده شد ، برش کرلی بسیار شبیه برش فلیک میباشد و تنها در شکل و کمی در ضخامت متفاوتند . روشهای بارگذاری این توتون بسیار شبیه توتونهای فلیک میباشد .
در مورد توتون بروکن فلیک بهتر است از دو روش خرد کردن یا برش مکعبی برای بارگذاری استفاده شود .
توتون روپ را باید به شکل کرلی برش داد و با یکی از روشهای مخصوص برش کرلی بارگذاری کرد .
توتون پلاگ نیز باید در ابتدا بصورت فلیک برش داده شود و سپس با یکی از روشهای بارگذاری فلیک در آتشگاه پر شود .
نکته ای که در مورد تمام توتونهای فشرده باید گفت آن است که در مقایسه با توتوهایی با برش روبانی یا شگ رطوبت بالاتری دارند و معولا باید برای مدتی در مجاورت هوا قرار گیرند تا رطوبتشان به حد مطلوب برسد و قابل استعمال گردند . بسته به نوع برش و توتون و میزان رطوبت اولیه در حدودد 15 تا یک ساعت فرآیند هوادهی طول میکشد .
1– روش خرد کردن:
Rubbing out Method
همانطور که از نامش پیداست در این روش توتون فلیک یا کرلی را کاملا تکه تکه و خرد میکنیم بعد از اینکار میتوان با هر یک از روشهای توتون میکسچر آن را بارگذاری کرد . بطور کلی توتونهای فلیک را نباید بصورت فشرده درون پیپ بارگذاری کرد .
تکه های درشت تر را در کف آتشگاه قرار میدهیم تا تکه های ریزتر مسیر عبور هوا را مسدود نکنند . میتوان مقداری توتون ریز و پودر شده را روی سطح قرار دهیم تا باعث سهولت در آتش گرفتن توتون شود .

روش برش مکعبی :
Cube cut Method
بوسیله قیچی ( یا دست یا حتی ناخن ) فلیک را در راستای بافت توتونهای فشرده شده به پهنای حدود نیم سانتی متر میبریم و سپس نوارها را به تکه هایی با ابعادی در حدود 0.5 در 0.5 سانتی متر تبدیل میکنیم .
توتونهای کرلی را میتوانید مثل برش پیتزا به 4 تا 6 قسمت تقسیم کنید .
چند تکه بزرگتر توتون را کف آتشگاه قرار داده و سپس بدون فشار تکه های دیگر را داخل پیپ پر میکنید و با انگشت ضربه های آرامی به دیواره کاسه پیپ بزنید تا فضای خالی بین توتونها با تکه های ریزتر پر شود و روی سطح خارجی از مقداری توتون خیلی ریز جهت سهولت در روشن شدن پیپ استفاده کنید .
روش رول کردن :
Roll and stuff Method
در این روش فلیک را در جهت بافت توتون ( از درازا ) بصورت رولت ، رول کرده و داخل آتشگاه قرار میدهیم ، در صورتی که برش فلیک بیش از گنجایش آتشگاه پیپ شما باشد توتون را به اندازه مورد نیاز ببرید تا قد فلیک کوتاه تر گردد و طبق معمول روی سطح توتون را با خرده های توتون جهت سهولت در آتش گرفتن پیپ ، پرکنید .
روش رول کردن برای توتونهایی کرلی با فلیک کمی تفاوت دارد . توتون کرلی از قبل رول شده است .چند برش از توتون را بردارید و روی هم قرار دهید و به شکل استوانه داخل آتشگاه قرار دهید البته این روش برای پیپ هایی با آتشگاه کوچک مناسب نیست .
حالت دیگر برای توتون کرلی این است که توتونهای روی هم چیده شده را از پهنا کمی ورز داده تا به شکل یک دوک درآید و داخل آتشگاه قرار دهید .
در حالت دیگر میتوانید هر کدام از برشها را جداگانه رول کرده و به شکل استوانه درآورده و در کنار هم داخل آتشگاه قرار دهید .
روش تا کردن :
Fold and stuff Method
روشی که توضیح داده میشود با روشی اصلی کمی تفاوت دارد پیشنهاد میشود به روش توضیح داده شده عمل کنید .
روش اصلی : ابتدا فلیک را از پهنا سپس از درازا تا کرده تا به شکل یک استوانه-مکعب درآید و در آتشگاه قرار داده میشود .
روش پیشنهادی : فلیک را از درازا تا کنید سپس آن را از پهنا رول کنید حالا توتون را که بصورت استوانه درآمده داخل آتشگاه قرار دهید .
برای پیپ هایی که آتشگاه مخروطی شکل دارند بهتر است قبل از قرار دادن استوانه داخل پیپ قسمت انتهایی توتون را کمی با انگشت فشرده کنید تا حالت مخروطی پیدا کند و بهتر داخل آتشگاه قرار بگیرد .
حالتی دیگر از این روش وجود دارد که مناسب پیپ هایی با آتشگاه بزرگ است . در این روش فلیک را سه تا میکنند ، ابتدا یک سوم فلیک را به پشت تا کرده سپس یک سوم دیگر را به جلو تا میکنید تا بشکل حرف ( زد ) انگلیسی در بیاید مابقی مراحل مانند حالت اول میباشد .
برای توتونهای کرلی میتوانید هر برش را 2 بار تا کنید ابتدا از وسط تا کرده تا بشکل نیم دایره در بیاید سپس در جهت دیگر تا میکنید تا در نهایت بصورت یک چهارم دایره دربیاید برای پر کردن کافی است توتون ها را با فشار بسیار ناچیز داخل آتشگاه قرار دهید .
باورهای اشتباه درباره پیپ کشیدن :
باور اشتباه اول :
تمیز کردن پیپ بعد از هر بار استفاده از پیپ ، زیان آور است و ضروری نیست .
باوری غلط که شاید رایج ترین و زیان بارترین اشتباه در زمینه پیپ و پیپ کشیدن باشد ، چرا که در طی زمان باعث صدمه زدن به پیپ و ناخوشنودی از پیپ کشیدن خواهد شد .
بطور اصولی شما بعد از هر بار استفاده از پیپ ، باید آن را تمیز کنید ، کاری بسیار ساده که نیاز به مهارت و تخصص خاصی ندارد .
بعد از سرد شدن پیپ با استفاده از نخ تمیز کننده ، مسیر هوایی از سوراخ کف آتشگاه تا سوراخ خروجی دهانی استم را کاملا خشک و تمیز کنید ، همچنین دیواره داخل آتشگاه ، و این کار را تا جایی که نیاز است تکرار کنید و در مصرف نخ ، خساست بخرج ندهید .
باور اشتباه دوم :
چگونگی بارگذاری توتون ، اهمیت چندانی ندارد .
اتفاقا این موضوع بسیار پراهمیت است و تاثیر مستقیم بر روی کیفیت اسموک و نحوه سوختن توتون ، خواهد داشت .
بطور کلی هدف از بارگذاری صحیح توتون ، این است که در آخر کار حجمی مناسب از توتونی منسجم و در عین حال ارتجاعی و نرم در داخل آتشگاه داشته باشیم .
تنها راه عملی برای رسیدن به این هدف ، صبر و صرف وقت و زمان لازم است .
توصیه می شود در ابتدا روش های مختلف بارگذاری توتون را بطور صحیح و اصولی بیاموزید و سپس در آرامش به تمرین و تجربه پرداخته تا به ایده آل ترین روش برای داشتن اسموکی با کیفیت ، برسید .
در این راه از صرف وقت و تلاش و تکرار ، دریغ نکنید .
باور اشتباه سوم :
لازمه داشتن یک اسموک با کیفیت ، داشتن یک‌ پیپ گران قیمت است .
توجه به این نکته ضروری است که برای داشتن اسموکی با کیفیت نیاز به یک پیپ تهیه شده از متریال مناسب و ساخته شده به روش اصولی و رعایت نکات ضروری در هنگام بارگذاری و اسموک پیپ ، دارید .
که به این منظور ، الزاما نیازی به داشتن پیپی گران قیمت ، ندارید .
شما با داشتن یک پیپ ساده و با رعایت استاندارهای لازم و نکات ضروری ، می توانید اسموکی با کیفیت داشته باشید .
در نظر داشته باشید که بالا بودن قیمت بعضی پیپ ها ، به دلیل کمیابی و یا استفاده از تزئینات گران قیمت بر روی آنهاست که الزاما تاثیری بر روی کیفیت اسموک پیپ ندارد .
باور اشتباه چهارم :
با هر پیپ ! حتی یک پیپ بی کیفیت و فیک نیز میتوان اسموک با کیفیتی داشت .
دقیقا متضاد باور غلط قبلی ، در اینجا نیز با یک باور و برداشت اشتباه مواجه هستیم ، دیده می شود برخی از افراد اصرار بر این دارند که با هر پیپی حتی پیپ های فیک و بی کیفیت ، اسموک با کیفیتی دارند .
عقل سلیم و منطق درست انسانی ، این ادعا را رد می کند .
بنابر مطالب گفته شده قبلی ، برای داشتن یک اسموک با کیفیت ، رعایت حداقل استانداردها لازم و ضروری است .
باور اشتباه پنجم :
گزش زبان
Tongue Bite
همان سوختن زبان
Tongue Burning
است .
متاسفانه دیده می شود که در بین پیپ کش ها تفاوت موجود بین این دو موضوع در نظر گرفته نمیشود و اهمیتی به این تفاوت نمیدهند .
در حالیکه تفاوت بین گزش زبان و سوختن زبان در حین اسموک اهمیت بسیاری برای داشتن اسموکی با کیفیت ، دارد .
گزش زبان ناشی از واکنش شیمیایی سوختن توتون و تاثیر آن بر روی زبان شماست که باعث می شود شما یک حس تلخی بر روی زبان خود در حین اسموک ، احساس کنید .
اگر دچار گزش زبان هستید از توتونی با Ph پایین تر استفاده کنید .
سوختن زبان ناشی از سوختن فیزیکی زبان بر اثر حرارت بالای ناشی از سوختن توتون بعلت اسموک شدید و مستمر و اشتباه ، می باشد .
باور اشتباه ششم :
کیفیت اسموک پیپ های مرشام پایین تر از پیپ های برایری است .
باور غلط دیگری که در میان برخی وجود دارد که پیپ های مرشام به دلیل جنس و ظاهر بزرگتر نسبت به پیپ های برایری نساز به مکش و اسموک شدید تری دارند که در نتیجه کیفیت اسموک آنها را پایین می آورد .
تا کنون هیچ گونه شواهدی دال بر اثبات این ادعا بدست نیامده است .
پیپ های مرشام دارای کیفیت اسموکی برابر و حتی گاهی بالاتر از پیپ های برایر هستند .
باور اشتباه هفتم :
پیپ های مرشام مزه توتون را از بین می برند .
یکی دیگر از اشتباهات رایج در بین پیپ کش های عموما مبتدی و تازه کار و گاها آنهایی که راه را به اشتباه رفته اند ، می باشد . توجه به این موضوع ضروری است که بر خلاف این باور اشتباه ، بدنه داخلی آتشگاه پیپ های مرشام به این دلیل که در حین اسموک بر خلاف پیپ های برایری نمیسوزند طعم و مزه خالص تر و پاک تری از توتون ارائه می دهند .
دلیل این باور غلط شاید از اینجا بوجود آمده باشد که افراد در هنگام استفاده از پیپ های برایری به دلیل وجود لایه کربنی در دیواره داخلی آتشگاه و رعایت نکردن اصول لازم و افزایش این این لایه کربنی و تبدیل شدن آن به کیک ، و تاثیر وجود این کیک بر روی طعم و مزه اصلی توتون درک صحیحی از مزه توتون ندارند و به همین دلیل در هنگام استفاده از پیپ های مرشام ، عکس العمل اشتباهی نسبت به مزه و طعم توتون در این نوع پیپ ، از خود نشان می دهند .
اکنون نوبت به مرحله روشن کردن پیپ و شعله ور شدن توتون رسیده است . برای این کار بهتر است از کبریت های چوبی و یا فندک های گازی مخصوص پیپ استفاده کنید که مناسب این کار هستند و شعله تمیزتری دارند .
به غیر از حس نوستالژیک که به هنگام استفاده از کبریت به انسان دست میدهد چند نکته دیگر نیز قابل ذکر است :
استفاده از فندک برای روشن کردن پیپ به چند دلیل توصیه نمیشود !
اول اینکه طعم و مزه توتون را عوض میکند مخصوصا اگر زیپو باشد به دلیل بنزین زیپو
دوم اینکه حرارت شعله فندک معمولا بیش از نیاز توتون را میسوزاند و اگر چه شاید خیلی ها متوجه نشوند ولی همین حرارت بالا تا حدودی در آتش گرفتن درست توتون و طعم اسموک اولیه تاثیر دارد.
سوم اینکه وقتی سطح توتون پایین میرود برای روشن کردن توتون با فندک اگر شعله فندک را تنظیم کنیم و کم باشد , به سطح توتون به درستی نمیرسد و برای آتش گرفتن مجبور به اسموک های قوی هستیم که همین کار خود باعث افزایش حرارت و سوختن بیش از حد می شود , اگر هم شعله فندک را با درجه بالا تنظیم کنیم که ارتفاع شعله زیاد باشد خب بازهم با مشکل حرارت بیش از حد مواجه میشویم حتی اگر اسموک آرام داشته باشیم.
پس بنا بر تجربه شخصی پیشنهاد می کنم برای روشن کردن پیپ ترجیحا از کبریت مخصوص این کار استفاده شود.
ترکیب مواد سوختنی سر کبریت پیپ مختص این کار است.
از لحاظ مقدار و مدت زمان روشن ماندن شعله جهت آتش زدن توتون به مقدار مناسب و با دقت اندازه گیری شده است , تا با مدت زمان و میزان حرارت لازم در هر بار کبریت زدن مواجه باشیم.
معمولا کبریت های مخصوص پیپ بلند هستن تا برای روشن کردن توتونی که در کاسه پیپ پایین رفته با مشکلی روبرو نشویم و براحتی توتون را روشن کنیم.
نکته ای که لازم به ذکر است در مورد بوی گوگرد در هنگام افروختن اولیه شعله کبریت است که برای برخی ناخوشایند است و تاثیر آن بر روی توتون را دوست ندارند که این مشکل هم راه حل ساده ای دارد , در هنگام روشن کردن کبریت چند ثانیه ای بعد از روشن شدن کبریت آن را دور از توتون نگه دارید , هنگامی که بوی گوگرد اولیه از بین رفت به آرامی شعله را روی سطح توتون رقص درآورید.
پیپ کشیدن با کبریت حال و هوای دیگری دارد.
اگر از کبریت چوبی استفاده می کنید بعد از شعله ور شدن کبریت چند ثانیه ای صبر کنید تا بوی سولفور از بین برود و سپس از شعله آن جهت روشن کردن پیپ استفاده کنید و اگر از فندک گازی مخصوص پیپ استفاده میکنید توجه داشته باشید که حرارت شعله فندک بیشتر از کبریت است پس مراقب باشید که هم لبه آتشگاه پیپ شما آسیب نبیند و هم اینکه شعله زیاد باعث سدختن نامطلوب توتون نشود .
استفاده از سایر موارد جهت روشن کردن پیپ توصیه نمی شود .
در حالت ایده آل ، روشن کردن پیپ فرآیندی دومرحله ای است .
مرحله اول و یا روست کردن ویا نیمسوز کردن که به اصطلاح :
Charring Lightگفته می شود .

هدف از این مرحله ایجاد سطحی یکنواخت از توتون نیمسوز بر روی توتون بارگذاری شده است که باعث می شود علاوه بر دریافت طعم و مزه توتون در همین مرحله ، این امکان نیز فراهم می شود تا در صورتی که بارگذاری توتون به درستی انجام شده باشد ، توتون بصورت یکنواخت تا انتهای کاسه بسوزد .
برای این کار ، شعله کبریت و یا فندک را روی سطح توتون بصورت یکنواخت و به آرامی حرکت می دهید و در همین حال به آرامی کام میگیرید تا تمام سطح توتون روشن شود ، سپس پیپ را از دهان دور کنید و توتون نیمسوز و خاکستر شده را که به بالا حرکت کرده و احتمالا از لبه آتشگاه بالاتر آمده ، بوسیله تمپر و یا کوبه به آرامی فشرده کنید تا با سطح توتون نسوخته زیر خود تماس برقرار کند .

حال نوبت به شعله دوم می رسد ، همانند مرحله اول شعله را بر روی سطح توتون نیمسوز شده بطور کامل و یکنواخت حرکت می دهید و کام بگیرید تا اینکه سطح توتون شعله ور شود و دود حاصل از سوختن توتون بصورت ابری خاکستری در هوا پخش شود ، هنگامی که توتون شما کاملا روشن شد ، شعله را کنار برده ، پیپ شما جهت اسموک آماده است ، توجه داشته باشید که تمپ کردن به موقع و متصل کردن توتون سوخته بالایی با توتون نسوخته پایین تر و کام گیری آرام و یکنواخت و مناسب باعث می شود ، توتون شما روشن باقی بماند و نیاز کمتری به استفاده مجدد از شعله جهت روشن کردن دوباره پیپ خود داشته باشید ، شاید به همین دلیل باشد که افرادی که در هنگام پیپ کشیدن صحبت می کنند در حالیکه پیپ خود را در دهان دارند ، نیاز کمتری به روشن کردن مجدد پیدا می کنند ، چرا که در حین صحبت کردن در پیپ هوا جریان پیدا می کند و توتون را روشن نگه می دارد .

در مدت زمان اسموک رطوبت ناشی از سوختن توتون در انتهای آتشگاه و یا در داخل مسیر هوایی انباشته می شود ، گاهی همراه با صدای ناخوشایند قل قل که از داخل پیپ شنیده می شود ، می باشد .
تار ( قطران ) چیست؟
تار(قطران) ترکیبی صمغ مانند، قهوه ای و چسبناک است و از صدها ماده شیمیایی مختلف (هیدروکربنهای پلی آرو ماتیک، آمین های آروماتیک و ترکیبات غیر ارگانیک) که بسیاری از آنها سمی، سرطانزا و جهش زا میباشند، تشکیل یافته است. تار از سوختن تنباکو و سایر مواد گیاهی حاصل میشود. تار ذرات ریزی میباشد که هنگام پک زدن به سیگار وارد ریه ها شده و در آنجا تجمع می یابد. در حدود 70 درصد تار موجود در دود سیگار درون ریه ها رسوب میکند. تار مانند دوده موجود در دودکش، درون ریه های شما رابصورت یک لایه ی چسبناک می پوشاند. فردی که روزانه 20 نخ سیگار دود میکند سالانه 210 گرم (یک فنجان پر) تار وارد ریه های خود میکند. بو و رنگ سیگار مربوط به تاراست. تار همچنین بر روی پرزهای (مژکها) ریه ها چسبیده و عملکرد طبیعی آنها را مختل میکند. این پرزها با حرکت روبه بالا باعث خارج شدن مواد زاید، میکروبها، گردوغبار وآلودگی ها از ریه ها میشوند. تار میتواند بر روی لباس و یا پوست بدن نیز بچسد. آخرین پک سیگار دو برابر بیشتراز نخستین پک سیگار حاوی تار میباشد .مهم ترین عامل سرطان زایی تار،ماده ای به نام «بنزوآپین» می باشد .
البته باید به این موضوع اشاره کرد که در قلیان و پیپ هم این ماده وجود دارد در واقع به هنگام تمیز کردن پیپ جرم موجود در داخل شنک و استم پیپ که به رنگ قهوه ای و قهوه ای تیره وجود داره مربوط به همین ماده هست .
نکته شایان ذکر این هست که ما میگیم پیپ از سیگار و قلیان بهتر چرا که دود پیپ به داخل ریه وارد نمیشه .
دلایل ایجاد شیره می تواند به شرح زیر باشد :
1 - مشکل در طراحی و ساخت پیپ :
در برخی موارد به دلیل طراحی اشتباه و یا ساخت نامناسب و گاها به دلیل ذات فرم و شکل ظاهری پیپ صدای قل قل شنیده می شود و یا اسموکی مرطوب تر از حد معمول و استاندارد بوجود می آید .
در اکثر موارد این مشکل به دلیل طراحی نادرست در مسیر هوایی از انتهای کاسه تا قسمت دهانی پیپ ایجاد می شود ، وظیفه و کارایی این مسیر متراکم کردن و چگالش دود گرم حاصل از سوختن توتون و هدایت و انبساط و آزاد سازی آن به سمت قسمت دهانی می باشد که برخی اوقات به دلیل شیب تند و نامتعارف و یا وجود فاصله هوایی و ناپیوستگی در طول مسیر هوایی مشکل جمع شدن شیره و یا رطوبت بوجود می آید .
ناپیوستگی در مسیر هوایی می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود :
برخی از سازندگان پیپ بر این باورند که انتهای تنون حتما باید با قسمت مورتایز در شنک در تماس کامل باشد و بعضی دیگر معتقد هستند که این تماس کامل چندان هم ضروری نیست . معمولا این اتصال و تماس کامل در پیپ های ماشین ساز بطور کامل رعایت نمی شود .
دلیل دیگر میتواند در یک راستا نبودن شنک و استم در طراحی و ساخت پیپ باشد که این مشکل بیشتر در پیپ هایی با فرم خمیده دیده می شود .
گاها نیز فیت نشدن کامل قسمت تنون در شنک می تواند باعث بروز چنین مشکلی شود البته در مورد فیت بودن تنون در شنک هم اتفاق نظر در بین سازندگان و طراحان دیده نمی شود !
صرف نظر از جزئیات تخصصی گفته شده به نظر می رسد که مکانیک و ساختمان یک پیپ می تواند ارتباط مستقیم بین ایجاد مشکل قل قل پیپ برای یک اسموکر پیپ با یک توتون خاص و حتی با همه توتون ها داشته باشد .
2 -اسموک سریع پیپ :
بخار آب یکی از ترکیبات حاصل در هنگام سوختن توتون پیپ است که با داشتن اسموک سریع مقدار زیادی بخار آب ایجاد شده و در طول مسیر هوایی به مایع تبدیل شده و ایجاد مشکل می کند .
3 - استفاده از پیپی که هنوز آب بندی نشده و نو است :
که البته در این مورد نیز اتفاق نظر و دلیل علمی وجود ندارد ولی خب بنا بر ت�
برچسب ها : ادوات پیپ,پیپ,پاسارگادتاباک,توتون پیپ,بیلچه,تمپر, تعداد بازدید : 46